Artikelen over ondernemen

Langzamerhand valt alles op zijn plek. Na twee jaar werken beginnen de dingen samen te vallen en duidelijk te worden. Het duurt even. Maar uiteindelijk gaat het lukken. Slow and steady wins the race.

Die uitspraak schijnt te komen uit de fabel over de schildpad en de haas die tegen elkaar racen. Weet je wel? Het idee is dat de langzame maar consistente schildpad de haas kan verslaan, omdat die arrogant is en zijn tegenstander onderschat.

Ik zou niet zo ver willen gaan, hoor.

Met arrogantie kom je een heel eind.

Met haast soms ook. Maar mijn punt is dat je ook ergens komt als je, net als de schildpad, bezig blijft met je plannen en je einddoel.

Vooral als je bereid bent een moving target te maken van dat einddoel: je idee van wat het moet gaan worden bij te schaven en te wijzigen.

Mijn eigen ideeën zijn al meerdere keren gewijzigd. Maar omdat ik zoveel tijd en energie in die ideeen heb gestopt, maakt dat niet uit. De vage outline is duidelijk. Het is een kwestie van blijven invullen, uitproberen, testen, wijzigen.

Het lastige is dat het, als je het zo aanpakt, soms lijkt alsof er niets gebeurt. Zowel voor anderen, als voor jezelf.

We worden vooral in de zakenwereld gek gemaakt met verhalen over bedrijven en mensen die razendsnel succes hadden. Je kunt het gevoel hebben dat je de schildpad bent. En dat de haas het gaat winnen.

Morgen al.

Maar overnight succes bestaat niet.

Kijk: het is makkelijk praten van die Gary hierboven. Achteraf is het makkelijk praten. Hij wist als 14-jarige die 12 uur per dag in zijn vaders zaak moest werken echt niet wat het hem op ging leveren. Geloof ik niets van. Mooi verhaal, dat wel.

Ik geloof ook niet zo in het najagen van macht en materieel succes. Dus ik geloof niet dat het nodig is om van je 14e tot je 35e 12 uur (of langer) per dag te werken. Er zijn belangrijker dingen.

Maar ik ben het het met hem eens dat het resultaat een optelsom is van heel veel werk en energie. En dat het makkelijks is om dat te vergeten als je kijkt naar andermans succes. Maar succes komt ergens vandaan.

Er staan meer dan 2.000 pagina’s op deze website.

Dat komt omdat ik jaren geleden besloot om iedere dag te gaan bloggen.

Ik wist ook niet wat mijn doel was. Op welk resultaat ik afstuurde.

Het leek me gewoon een leuk en nuttig idee om iedere dag te gaan bloggen.

Maar gaandeweg kwam er wel iets tot stand. Gaandewge bouwde ik aan een belangrijke resource, een PR-machine, een online portfolio, een grote database met bezoekers, een waardevolle online asset.

Dus wat je ook aan het proberen bent, waar je ook aan bouwt, welk project je ook op je genomen hebt – houd vol. Niet stoppen. Gewoon blijven doorgaan.

En als je nog niet begonnen bent: begin liever vandaag dan morgen. Als je vandaag begint iedere dag te bloggen, heb je over een maand 30 stukken online staan! Als je vandaag begint met iets minder snoepen, heb je jezelf tegen de Kerst kilo’s bespaard. Als je vandaag begint met het bouwen aan relaties voor je business, heb je over een half jaar misschien een aantal concrete opportunities.

Slow and steady wins the race.

Welke race het ook zal blijken te zijn.

Ik luisterde een podcast vandaag over job crafting. Het was iets anders dan ik dacht, moet ik toegeven. Maar ook weer niet. Het ging over het fenomeen dat mensen die het gelukkigst zijn in hun werk, meer van hun werk hebben weten te maken dan hun job description beschrijft.

Je kunt hem hier luisteren (ik heb hem nog niet helemaal af)

De mensen in de podcast bespreken een voorbeeld van schoonmakers in een ziekenhuis. De gelukkigste schoonmakers maken meer van hun werk dan nodig is (of mag!). Ze zoeken een manier om er een invulling in te geven die hen gelukkig maakt. Ze doen extra hun best, ze zorgen dat ze interactie hebben met patiënten, verpleging, artsen en bezoekers. Ze doen meer dan nodig is.

Kun je van iedere baan meer maken? Kun je uit iedere baan plezier halen?

Kennelijk wel.

Dat je er vaak meer uit kunt halen, dat geloof ik wel. Dat het niet iedereen lukt, ook. Maar misschien is dat vooral omdat mensen er niet mee bezig zijn. Of het gevoel hebben vast te zitten.

Maar zo vaak kun je dingen doen voor jezelf om het leuker te maken.

Job crafting, dat kunnen jij en ik ook.

In sommige opzichten is het voor mij iets makkelijker. Want ik ben zelfstandig. Maar ook moeilijker, want ik ben geen onderdeel van een groter bedrijf met een groot budget en vele mogelijkheden.

Misschien kun je je aansluiten bij een project. Misschien zijn er projecten gaande op je afdeling of breder ergens in het bedrijf. Ik heb me ooit, toen ik bij KPN werkte, aangemeld voor een soort van denktank van 100 KPN-ers die mee gingen denken met het management. Er kwam niet veel uit maar het was toch leuk om te doen.

Misschien heb jezelf een idee voor een project dat je kunt voorstellen bij je manager. Ik mocht van mijn manager bij KPN de intranetsite van de afdeling gaan bijhouden. Hij leerde me in een middagje HTML – heb ik tot op de dag van vandaag lol van.

Misschien kun je een keer meelopen met iemand. Die collega die trainingen geeft, projectmanager is, klantgesprekken voert. Gewoon om te zien hoe dat gaat. Als je aangeeft bij je manager, senior collega of HR dat je breder wilt kijken of je wilt orienteren of gewoon graag zou zien hoe de processen er uit zien, mag dat hoogstwaarschijnlijk best.

Misschien kun je een keer een presentatie geven over je werk of over een project. Aan een andere afdeling, of een afdeling die een zelfde project gaat doen als jij al meegemaakt hebt.

Misschien kun je gaan bloggen op het bedrijfsblog. Of op het intranetblog. Of gewoon op het intranet kennis gaan delen. Die collega zijn die emails rondstuurt met de laatste nieuwsartikelen :))

Misschien kun je op kosten van je werk een training volgen. Je omscholen! Of juist verdiepen. Of zelfs een heleboel trainingen volgen of een intensievere of duurdere. Zo gaf ik laatst een training social media, op open inschrijving. Een paar van de deelnemers zaten daar als onderdeel van afspraken rondom hun ontslag. Het bedrijf had hen budget gegeven in het kader van mobiliteit.

Craft je job of bedenk een hele nieuwe

Sommige grote bedrijven hebben mogelijkheden om ideeën in te leveren voor nieuwe producten, diensten of zelfs start-ups. Bedrijven als Adobe hebben zelfs een heel traject voor zoiets (zie halverwege de link). Misschien jouw bedrijf ook wel.

Ik ken meerdere mensen die met financiële support van hun werk een vervolgopleiding hebben gedaan. Meestal moesten ze zelf een stuk meebetalen en een contract tekenen. Maar niemand heeft ooit spijt gehad.

Misschien kun je iets anders gaan doen, naast je werk. Hosselen of hustlen.

Alles is mogelijk.

Job crafting!

Ik lees een boek: The Startup Playbook. Het was voor 3 dollar in de aanbieding bij Amazon. Ik heb eindelijk een Kindle ereader gekocht (hier mijn review) dus ik ben op zoek naar goede deals voor meer vakantieleesvoer. Dit boek, met interviews met succesvolle founders, leek me interessant.

Over de relatie tussen succes, focus en tijd

Ik ben nog niet ver. Maar in de introductie geeft de auteur een paar van zijn belangrijkste conclusies. 

1. Know thyself: “Nearly all of the founders know how to play to their own strengts.” 
2. Ruthlessly focus on your biggest ideas: “Entrepreneurs love options. While you might think keeping your options open creates added opportunity and paths to fortune, it actually does the reverse. Having too many options serves to dilute the attention, resources, focus and discipline it takes to learn how to propser in a market. 
3. Quit weaknesses, focus only on strengths
4. “How confidently do you value your focus, your most passionate efforts (not simply your passion), your time? If you value them highly, quit every activity that steals time without contributing to the important goals that grow and enrich your life.”

Hoe je je tijd besteedt, heeft te maken met de waarde die je jezelf toekent?! Zo had ik het nog nooit bekeken.

Ik wist al wel dat ondernemen te maken heeft met tijd. Want als je het hebt over focus, heb je het over tijd.

En als je het hebt over jezelf kennen als ondernemer, is de vraag hoe je je tijd besteedt een van de belangrijkste dingen om eerlijk over te zijn.

En als je gaat ondernemen, is tijd een belangrijke factor omdat overnight succes gewoon niet bestaat. Bouwen kost tijd.

Succes kost tijd.

Tijd is een dingetje. 

Er zijn dingen die je graag doet omdat ze niet moeten. Dingen die je niet voor anderen doet, maar voor jezelf. TV kijken. Zelf brood bakken. Lezen. Sporten.

(bloggen??)

Maar wie een bedrijf wil bouwen, of een blog wil doen groeien, of een vereniging wil oprichten, of een nieuwe baan wil vinden, moet slimme keuzes maken als het gaat om tijd.

Ik ben voorzichtiger geworden met mijn tijd sinds ik startte met mijn nieuwe bedrijf. Niet voorzichtig genoeg, denk ik. Maar voorzichtiger dan vroeger.  Leidt niet automatisch tot succes. Maar het omgekeerde klopt wel: je moet goed met je tijd omgaan, als je iets wilt bereiken – wat dat dan ook is.

Gelukkig is het nu vakantie-tijd. :) Dus ik doe bewust heel weinig met mijn tijd. Moet ook kunnen.

Enne, dank dat jij de tijd nam tot hier te lezen. Ik waardeer je TIJD…

Als dit artikel je bekend voor komt, ben je waarschijnlijk een van de bijna 5oo abonnees van mijn wekelijkse nieuwsbrief. Zo niet – en als het is bevallen – nodig ik je van harte uit om je in te schrijven. Meestal gaat het over marketing en ondernemerschap, maar ik wil nog wel eens afwijken. 

Het is een thema op dit blog: doe het gewoon. Maar het blijft relevant.

Iemand die ik ken droomt al jaren van een eigen bedrijf. Maar komt er niet toe. Iets in de horeca misschien?

Nu er een pandje leeg is komen te staan in de buurt van haar huis, wordt de droom steeds groter. Of althans, steeds aanweziger.

Het is niet makkelijk natuurlijk. Horeca. Net zo min als retail. Je moet veel investeren en het kan zijn dat je maar weinig omzet. Je moet goed weten waar je aan begint.

Maar het belangrijkste is juist dat: B E G I N T.

Oftewel: doe het gewoon!

Je denkt misschien van niet – zij denkt misschien van niet – maar er is zoveel waar je mee kunt beginnen. Meteen. Vanavond al. NU.

Ga in ieder geval een business case maken, gewoon in excel. Maak een lijstje. Wat komt er bij kijken om zo’n droom te verwezenlijken?

(ik ben dol op excel, want je kunt heel makkelijk aanpassen hoeveel klanten je denkt te krijgen of hoeveel producten je denkt om te zetten en je ziet in 1 oogopslag wat er dan gebeurt met je totaalresultaat)

Wat kost het pand? Staat het op Funda in Business? Wat is de huur? Moet je het kopen? Hoe ziet het er uit?

(er zijn ook sites waar je hele bedrijven te koop kunt vinden, niet alleen de panden, check de wegwijzer van de KvK. En droom een beetje!)

Hoeveel kost personeel? Hoeveel personeel heb je nodig? Wat zijn de vaste lasten? Wat als je tijdelijk personeel inhuurt of part-timers of studenten? Kun je het werk ook af met tijdelijke krachten?

Welke diploma’s heb je nodig? Kun je die halen? Hoe moeilijk is dat en wat kost het?

En hoeveel kun je omzetten? Wat ga je aanbieden? Wat is de kostprijs en waarvoor verkoop je het?

Wat wil je verdienen? Hoeveel moet je omzetten om uit de kosten te komen? Hoeveel moet je omzetten om echt geld over te houden om van te leven?

Als je inloop van klanten niet voldoende is, wat kun je dan nog meer doen? Events? Partijen? Lokale groepen hosten voor hun vergaderingen? Catering?

Waar liggen je kansen?

Alles is mogelijk. Als je maar begint. Als je maar iets doet.

Wie ken je die je zou kunnen helpen? Ken je mensen die ook zoiets doen of gedaan hebben? Weet je waar het vaak mis gaat? Wat moet je weten van de mensen die ervaring hebben?

Is er een branchevereniging waar je lid van kunt worden? Is er een tijdschrift? Een boek? Een blog? Waar kun je nog meer informatie halen?

Niemand begint morgen een bedrijf. Iedereen moet er over nadenken. Net als met alle grote plannen. Wereldreizen, nieuwe banen, nieuwe huizen – veel grote plannen vragen voorbereiding.

Maar dat is niet erg.

Je kunt er vandaag mee beginnen. :)

Ik was vanavond even helpen in de klas van mijn zoontje. Schoonmaken. In het Montessorionderwijs gebruiken ze allemaal van die lesmaterialen die bestaan uit kleine dingetjes, blokjes, kaartjes, diertjes en dingetjes. En die staan allemaal in kastjes. En alles moet schoon worden gemaakt, zo voor de vakantie.

Ik ben niet zo’n goede schoonmaker. Dat wil zeggen, als ik het echt wil doe ik het ook echt goed. Maar in de afweging van ‘hoe belangrijk is het resultaat’ en ‘hoeveel investering levert hoeveel op’ maak ik andere afwegingen dan andere mensen.

Kennelijk.

Ik had in drie kwartier 4 kasten af. Maar de andere moeders (nergens een vader te bekennen) waren nog met kast 1 bezig. Dat kwam omdat zij alle puzzelstukjes en blokjes en dingetjes individueel schoonmaakten (ontdekte ik later). Terwijl ik alles er uit haalde, kastjes afsopte, bakjes aan de buitenkant afsopte of aan de binnenkant, maar dat was het.

Ik zag geen reden om alle kaartjes en blokjes en dingetjes er uit te gaan halen. Er zijn duizenden stukjes in die klas. En van mij hoeven die niet allemaal schoon te worden gemaakt.

Grote stappen, snel thuis, zou je kunnen zeggen.

Te ongeduldig, zou je kunnen zeggen.

Maar ik denk dat het niets met ongeduld te maken heeft. Maar met een kosten-baten-afweging.

(of misschien is dat altijd zo bij ongeduldige mensen: hun afweging van kosten-baten ligt anders?)

In theorie kun je een resultaat van 100% halen. Maar de tijd die dat kost, is te kostbaar.

Er zijn activiteiten die, naarmate je meer tijd investeert, steeds meer opleveren. Wat dan ook: plezier, geld, voldoening, goede banden met andere mensen. De grafiek toont een omgekeerde halve cirkel die steeds steiler omhoog gaat lopen.

Er zijn ook activiteiten waarvan het resultaat weliswaar toeneemt als je meer tijd investeert, maar waarbij de efficiëntie (of het nut) van de investering na een bepaald punt gaat afnemen t.o.v. de benodigde investering. De beroemde Bell curve.

Alles is een afweging van tijd en resultaat. Soms moet je gewoon 100% resultaat halen. Maar soms is 100% resultaat zonde van je tijd.

Want je kunt alles kopen, behalve tijd.

Ik heb in 5 kwartier liever 4 kasten van stof ontdaan* en van plakkerige handjes en overal een doekje overheen gehaald. Dan in 5 kwartier bij 1 kast alles uit de kleine bakjes te hebben gehaald en individueel te hebben schoongemaakt.

Niet alleen is in mijn hoofd het schoonmaken van alle individuele stukjes niet zo heel belangrijk. Maar ook is in mijn hoofd mijn tijd te kostbaar om uren met zoiets bezig te zijn. De kosten-baten-analyse pakt onvoordelig uit.

Ik begrijp wel dat mensen dat stom vinden, hoor. Die denken aan al die snotneuzen en plakhandjes die allemaal aan al die kaartes, blokjes en diertjes hebben gezeten. En willen alles graag wat schoner hebben. Of het gewoon een heerlijk ontspannend klusje vinden.

Maar tijd is mijn (en jouw!) schaarste resource. Je hebt er maar 24 uur per dag van. En niemand weet hoeveel dagen we zullen hebben.

Dus ik denk steeds beter na over hoe ik mijn tijd investeer.

Soms is tijd natuurlijk letterlijk ook geld.

Zo was ik van plan mee te gaan op de wandelvakantie voor ondernemers, ‘Overstijg jezelf‘. Het leek me geweldig – wandelen in de bergen en werken aan je ondernemersplan. Maar net toen ik ‘ja’ ging zeggen kwamen er twee in company trainingen tussendoor. En die geef ik toch maar voorrang.

Alles is een afweging van tijd en aandacht.

Dus volgende keer ga ik lekker mee wandelen in de bergen.

Maar de kans dat ik ooit 300 plastic kaartjes met de hand ga poetsen, die is niet zo groot.

Volgende keer geef ik me maar gewoon weer op voor het koekjes bakken en sla ik de schoonmaakavond maar even over :)

* Ik bleek uiteraard stukjes gemist te hebben. Grote stappen en te snel thuis.

Vandaag blog ik als een lui mens.

Ik had gisteren een discussie over ‘lui’, trouwens. En we realiseerden ons na enige discussie met een van de juffen van een van onze zoontjes  – ahum – dat er zoiets is als lui. Maar ook zoiets als desinteresse. Of een gebrek aan uitdaging.

In mijn geval is het meer ‘te druk’ dan te lui, hoop ik.

Maar goed.

In het kader van *lui* bloggen verwijs ik graag naar dit radiofragment (een interview met mij door Anna-Maria).

Het volgt op het stuk van gisteren. Dat gaat over dit artikel dat ik van de week schreef.

En dan ga ik nu weer verder met mijn werk en mijn belachelijk lange actielijst.

PS ik VOEG NIET EENS EEN MOOI PLAATJE TOE VANDAAG! ZO LUI BEN IK!! SORRY!!

Ik luisterde voor de verandering een aflevering van de podcast How I Built This (hier vind je mijn favorieten tot nu toe van de hele reeks). Het was een interview met de oprichter van kledingmerk Patagonia. Het is in Nederland geloof ik niet zo bekend, maar in Amerika kwam ik het overal tegen.

Dat Patagonia een bijzonder bedrijf was, wist ik al langer. O.a. omdat ik hun blog volg, dat helemaal niet over kleding gaat. Gek genoeg. Briljant genoeg. Zie The Cleanest Line (over natuurbehoud en buitensport).

En omdat ik ooit dit artikel las over de manier waarop Patagonia omgaat met kinderopvang.

Maar in de podcast hoorde ik nog meer bijzondere dingen. Waaronder de vraag: als je er van uit gaat dat je bedrijf 100 jaar zal bestaan, wat doe je dan anders?

Een heleboel, kennelijk. Het gaat niet langer om 20% groei per jaar. Het gaat er om dat het goed gebeurt, die groei. Dat je het aankan. Dat je de kwaliteit van je producten hoog kunt houden. Dat je je mensen tevreden kunt houden zodat ze blijven (schijnt in de VS niet zo makkelijk te zijn, mensen aan je binden).

Patagonia heeft het grootste kledingreparatiecentrum van de VS. Omdat ze willen dat hun klanten hun producten kunnen hergebruiken en recyclen.

Anyway. Interessante aflevering. Luisteren maar:

Foto: deathtothestockphoto.com

Ik ben verslaafd aan de podcast ‘How I built this’. En, sinds vandaag, aan het programma ‘The Profit’, op RTLZ.

Ze hebben gemeen dat je meekijkt in de groei van bedrijven die klein zijn begonnen. Aan de keukentafel, in de garage, met een idee. Niet iedere ondernemer heeft een Sillicon Valley-achtig Groot Idee, dat is wel duidelijk. Niet iedereen die ondernemer is, was het toen hij of zij begon.

En alsof je de analist bent van de bedrijven uit de podcast of de TV-serie, kun je leren van hun fouten en hun slimme stappen.

Waar liepen ze tegen aan? Hoe zijn ze begonnen? Hoe kwamen ze aan klanten? Wat was hun business model?

Maar het interessantste vind ik altijd: wanneer ging het lopen en waarom?

Eigenlijk is het een vraag die ik aan iedereen zou willen stellen. Aan alle ondernemers die ik ken die het gelukt is om van hun onderneming te leven. Aan alle zzp-ers die ik ken, die genoeg verdienen om zichzelf en hun gezin te onderhouden. Het is een fascinerende materie waar we allemaal van kunnen leren.

Hoe doen ze het toch?

Als je het niet erg vindt om naar Engelse verhalen te luisteren en tijd hebt in de bus, de auto of de trein, hieronder mijn favoriete afleveringen van How I built this. Je kunt ze gewoon direct luisteren door op ‘play’ te klikken, of opzoeken in de podcast app op je mobiele telefoon en downloaden om te luisteren wanneer je wilt.

De oprichters van Instagram

Het mooiste hieraan vond ik hoe ze van het een naar het ander kwamen, inclusief de realisatie dat je met ‘filters’ kunt werken om mensen het gevoel te geven dat zij ook mooie foto’s kunnen maken.

Het nadeel van Sillicon Valley-oprichters is dat hun verhalen vaak zo glad zijn (de reden dat ik de man van Airbnb niet in dit lijstje heb gezet). Maar deze mannen klinken echt authentiek.

De oprichter van mediabedrijf Vice

Bijzonder: een man die een drugsverslaving wist te overwinnen en geloofde in een publiek voor zijn eigen niche.

De oprichter van Zappos

Dit is een indrukwekkend verhaal. Vooral omdat de wereldberoemde oprichter zo anders klinkt dan je zou verwachten. Inspirerend.

De mensen achter tassenmerk Kate Spade

Wat ik bijzonder vond, was het doorzettingsvermogen. En het besef dat het fijn was al een van de partner bleef werken, zodat hij de rest gaande kon houden. Dat vraagt veel geloof in wat je doet! Knap.

Crate & Barrel

Deze aflevering was bijzonder voor me omdat een goede vriendin heel lang voor dit bedrijf werkte. En gek was op de oprichter. Grappig om te horen hoe ook deze mensen gewoon begonnen met een merk omdat ze een gat in de markt zagen dat niemand vulde.

Kaarsenbedrijf

Het enthousiasme van mensen die blij zijn met de kansen die ze krijgen – dat is het indrukwekkende hieraan. Ook zo leuk aan dit verhaal is hoe deze mensen zelf aan de slag gingen met het maken van kaarsen, om te ontdekken wat ze wilden. Echt hun eigen productontwikkeling vanuit de keuken.

Sieradenmerk Kendra Scott

Ik weet het niet zeker, maar volgens mij was dit de dame die bleef volhouden en volhouden en volhouden tot ze in de juist wholesale-showrooms kwam met haar producten en tot ze voet aan de grond kreeg bij Amerika’s grootste retailers. Die sales drive bewonder ik enorm en vond ik erg inspirerend.

De man die geloofde in de Power Rangers

Het mooiste aan dit interview is als de interviewer tegen deze, van oorsprong Israelische, man zegt: je bent een hustler! en hij het eerst ontkent. Terwijl hij overduidelijk de hustler aller hustlers is.

1-800-GOT-JUNK – het grofvuil imperium

Ik heb dit bedrijf wel eens gebruikt. Superblij met hun diensten. En geweldig om te horen hoe zoiets begon met een pick-up truck – en hoe het groeide.

New Yorks real estate koningin

In de VS kun je niet om de naam Corcoran heen. Maar ik had geen idee dat er een vrouw achter dat merk zat. En wat een ongelofelijke slimme verkoopster en business vrouw ze is.

Five Guys (snackbars)

Dit is een merk dat ik ken uit de VS – ik weet nog precies de eerste keer dat ik in deze hamburgertent was. Dit interview is anders dan de andere omdat de oprichter zo anders is. En omdat het bedrijf volledig gerund wordt voor en door familie.

Patagonia (kleding)

De gemeenschappelijke deler?

Als je al die verhalen hebt geluisterd (ik heb er nog een paar te gaan! ik vul de lijst hierboven aan met nieuwe favorieten als ik ze allemaal geluisterd heb) zie je dat er wel wat kenmerken zijn, bij al die succesvolle ondernemers:

• doorzettingsvermogen – niet lukt zo maar of zonder slag en stoon;
• passie voor hun producten of in ieder geval voor hun zelfstandigheid;
• een product dat een probleem van klanten oplost of een gat in de markt vult;
• sales skills – alles draait om verkoop. Zonder verkoop geen business;
• een moment dat de doorbraak vormde.

Inspirerende materie. Ik heb er ook veel van geleerd, moet ik toegeven. Wat, dat deel ik nog een keertje.

Benieuwd naar jouw favorieten (vergeet niet dat er zo’n 42 afleveringen live staan! wie weet welke jouw voorkeur heeft …)!

Ken je dat? Je hebt een plan, maar je komt er maar niet aan toe het uit te voeren. Je wilt het wel maar je doet het niet. En je hebt daar heel veel goede redenen voor. Toch?

On-ge-twijfeld.

Plannen! Heel veel mensen hebben plannen. Ik wel althans. En volgens mij heel veel mensen om mij heen ook. En lezers van dit blog. En niet-lezers van dit blog. Mensen van 10, 20, 30, 40, 50, 60, 70 – wanneer houdt dromen op? Wanneer stop je met plannen maken?

Dus. Plannen. Projecten. Ideeën.

Voor nieuwe: banen, vlogs, ondernemingen, zelfstandige loopbanen, visverenigingen, sportclubs, schoolbesturen, politieke partijen, boeken, bedrijven, webplatformen, communities.

Mooie plannen. Realistische plannen. Belangrijke plannen. Grote plannen.

We lopen er mee rond. Maar we doen er soms gewoon niets aan, he. Het blijft met name bij denken. Denken dat we het echt willen.

We beginnen wel: we starten wat dingetjes. We bedenken namen en claimen domeinen.

We schrijven wat e-mails, we bewaren wat interessante foldertjes, we vullen wat formulieren in.

We maken wat teksten, we spreken wat mensen, we bedenken een plannetje.

We denken dat we het willen en we zeggen dat we het willen. Maar we DOEN het niet. Of onvoldoende.

Als je zegt dat je iets wilt, maar je doet het niet – wil je het dan wel echt? Echt echt? Zeggen dat je iets wilt en echt iets willen, zijn inderdaad niet hetzelfde.

Klik op de link hierboven en lees dat artikel. Neem je Grote Plan in je hoofd waar je ‘maar niet aan toekomt’.

En vraag je af:

wil ik het echt?

Zeggen dat je het wilt is niet hetzelfde als het echt willen…Elja.

*  De foto bovenaan dit stuk nam ik in Boedapest. Ik denk dat het tijdens de Red Bull Air Race was, jaren geleden, toen ik daar woonde en onze bovenburen die een penthouse hadden een bbq organiseerden om de stunts van dichtbij (!) te kunnen bekijken. Those were the days … :)